05/05/09 02:10

“Mezi e kam pritur ditën që të them gjërat e mia pa u fshehur në ndonjë cep e pa u shtirur”- thotë Adela për veten. Ajo thotë se i pëlqen sinqeriteti i Bjordit dhe e vlerëson të vërtetën kur thuhet, sado e keqe të jetë ajo. Adela tregon për veten se është detyruar nga situatat të sillet në një mënyrë, duke fshehur shumë anë të vetes. “Unë jam si kjo që jam këtu, por të tjerët nuk e dinë sepse nuk i kam treguar ndonjëherë këto anë të miat”- thotë ajo. Adela mendon se as prindërit e saj nuk e njohin se si është sepse nuk e kanë parë ndonjëherë 24 orë dhe në situata të ndryshme, nuk e kanë ditur se cfarë mendonte apo ndjente ajo, por kanë njohur vetëm një pjesë të saj. “Më parë nuk i ka interesuar njeriu se si i mendoja unë gjërat dhe kur përpiqesha të thoja dicka, më thoshin se unë s’merrja vesh nga asgjë”. Adela thotë se tjetri duhet dëgjuar, cfarëdolloj gjërash që të thotë sepse në të kundërt humbet vetëvlerësimin dëshirën për të jetuar. Ajo shton se nga kjo gjë është mësuar që t’u thotë banorëve të tjerë që ta dëgjojnë kur ajo flet, se në të kundërt nuk merr pjesë nëpër debate.