Nika: Pse kuvendi i Ulqinit përjetësoi veprën e Radovan Zogoviqit..?!!!
Në momentin kur po çohej gisht në kuvend që emri i njërës nga rrugët në Ulqin të mbajë emrin e malazezit Radovan Zogoviq, u hetua se në shenj bojkoti , të gjithë këshilltarët e korpusit ortodoks – sllav , e kishin lëshuar sallën e kuvendit , në shenj pakënaqësie.
Po çfarë patë bërë Radovan Zogoviq për shqiptarët…?!!
Shkrimtari malazez Radovan Zogoviq , që iu kundërvua projektit serbo-madh të shpërnguljes me dhunë e shfarosjes së shqiptarëve nga trojet e veta etnike diku rreth vitit 1936, pat shkruar poemën “ DOSLACI- PESME ALI BINAKA “ , ARDHACAKËT- KËNGËT E ALIBINAKU.
Për të arritur këtë , ai pati si krye personazh Ali Binakun, me këngët e veta të cilat me dhimbje poshtëruese po ia rrëfente me ditë nipit të vet duke kënduar mizoritë dhe poshtërimin kolektiv të shqiptarëve nga serbët ardhacakë…?!!
Këngët , pas botimit të tyre ishin një kohë të gjatë të ndaluara , kurse ata në gjuhën shqipe më vonë diku në vitin 1949 në ciklin prej 11 këngësh u përkthyen nga poeti shqiptar ESAD MEKULI.
Për gjithë këtë sa cekëm , po shkëpusim për lexues të faqes lajme nga Ulqini edhe këtë:
“ …..I iku gjumi Ali Binakut si zogu i trembur, dhe netët u bënë të rënda e të pambarim. Orë e orë të gjata të natës ai rri zgjuar, i shtrimë në postiqen e vjetër të ogiçit, ndërsa netëve të shurdhra e herët para se të zbardhë drita rri pranë oxhakut ku, sipas zakonit të stërgjyshërve, e ndez vetë zjarrin: rri, mendon dhe numëron tespihet – mjekra e bardhë e krehur i skuqet në flakë si tufat e misrit të Metohisë. Pëshpëritë fjalët e thata të buzëve, kërcasin tespihet- kohë të vështira kanë ardhur, don me iu zhdukë gjurmët fisit të Ali Binakut të Metohisë.
Më lehtë e kanë pasë stërgjyshërit tij në moshën e tij: lëjshin parmendën e kosën, lëjshin pushkën dhe rrinin në kulla; ndiznin zjarrin në oxhak të odës së madhe, u tregojshin bijve dhe nipave çka duhej të punojshin, shkojshin në pleqëri të Shëngjergjit, pajtonin gverre shtëpiake, pritshin mysafirët, kujdeseshin për nuset dhe i faleshin perëndisë. Po çka të bëjë, çka të bëjë Ali Binaku plak, si të rrijë në Kullë, qysh të dalë prej saj, – ditë të vështira kanë shkelë, zotërinj të vështirë: duan t`i zhdukin gjurmët e tij, ashtu edhe të fisit të tij prej Metohisë…
KËNGA E PARË
Unë Ali Binaku heq tespihet e mij të shurdhër
dhe me çdo kokërr të rëndoj mbi qafë vargun e gurëvet
unë Ali Binaku të mallkoj gjithë ç`ke deri në farën e gjinisë sate!
Pse, pse në pullaz ma vrave të shenjtin shpend, lejlekun?
Në oxhakun tim i falej allahut,
në oxhakun tim puthte sqepat e bardhë
që si bima prej bucës shpojnë lëvozhgën e vesë,
prej oxhakut tim shtrinte në votrën time rrembat e bardhë,
dhe kurrë me krah s`ma rrëzoi mollën prej rrembi,
dhe kurrë me sqep s`ma shpoi syrin e kuq të qershisë
(që të kullojë ninëza e kuqe!) –
shpend i shenjtë
kur pushka e parë krisi në të –
me habi shikoi syhapur shpend shenjti;
kur pushka e dytë krisi në të –
vetëm qafën përkuli si lulja e bardhë në erë;
kur pushka e tretë krisi në të –
ra prej oxhakut tim, i përgjakur,
në pullazin tim…
KËNGA E DYTË
I rrëzuen gardhiqet e mija si të lashtat,
i shkelën gardhiqet e mija si të lashtat e ndeme;
i shkelën livadhet e mija të blerueme
si rrushin.
Livadhi pranveror është si uji i kthejlltë i blertë-
sa dielli mos me turbullue me gishtat e vet;
livadhi bardhë-lulue si bora e parë-
sa zogu gjurmën mos me lanë mbi të;
era mos m’u valvitë mbi barin e vesuem-
mos me gafrrue!
I rrëzuen gardhiqet e mija si të lashtat,
i shkelën livadhet e mija si rrushin.
Këmba ime kurrë nuk shkeli mbi gardhin e tij,
këmba ime kurrë nuk la gjurmë në livadhin e tij
(as kur ka borë mbi të deri në gju),
as dhuja ime kurrë
nuk hypi në gardhin e tij pipat e murrizit m`i ndukë.
Në livadhin tim qinda rre si mbi borën e vjeme.
Dhe shih, kalon ai si dje nën degët e rëndatë qershive
të mija,
ndalet dhe degën shqyen,
e asaj, si gjerdanit të këputun,
iu dridhën dhe iu derdhën inxhinjtë e kuq të qershive.
Dhe plaga ku dega u shqye
u mbush me gjak.
KËNGA E TRETË
O natë,
mos po kalojnë ushtritë mbi ura,
apo era thyen degët e pemishtes sime,
apo trerët bora po i rrëzon në pullaz?
Jo, nuk po kalojnë ushtritë mbi ura,
nuk po i thyen era degët e pemishtes sime,
nuk po i rrëzon bora trerët në pullaz.
Po kali i tij bën lëmë në misrin tim
tanë natën, tanë natën…
Po e ndiej- qerret e topave po kalojnë nëpër misër:
thyhen kërcejtë e njomë të kallijve,
thyen brijët e njoma të fletëve.
Po e ndiej- dushmani dalldiset në qilarin e bijës sime,
shkel me gjunjë shtratin e saj vajzëror,
junguron si qeni nën fytin vajzëror.
Këtu është- me thundër më shkel në brijë!
……………………………………………………..
Ai me buzët e lagta tramakët i prek,
me dhëmbë këput majën e skuqun të gjinit,
dhe kafshon-
prej dhëmbëve tambëli i shkumon.
Ndërmjet mbrëmjes e meje shtrihet viti i rëndë,
dhe ai është gjithë natën mbi mue-
m`i shkel brijët me thundra.
………………………………….
…………………………………
…………………………………
Nga kjo që thamë për poezinë e Radovan Zogoviqit, edhe unë e arsyetoj veprimin e këshilltarëve serbo- malazez të cilët(mbase), duke mos pasur guxim të ballafaqohen me mizoritë e kombit të vet ndaj shqiptarëve , vendosën ta bojkotojnë mbledhjen- dhe dëshiroj të besoj që këtë e bënë ,në shenj turpërimi për çfarë dikur bënë, duke përjetuar kështu një lloj katarsisi aristotelian pas kësaj tragjedie…?!!
Po këtë ditë , pas votimit të këtij vendimi, që të përjetësohej poeti i madh, me emrin e një rruge, u binda edhe në atë thënien e cila thotë se ashtu si çdo e mirë që e ka një të keqe …, ashtu edhe çdo e keqe e ka një të mirë.
Fjalën e kemi për kuvendin e kësaj dite ,ku pas lajmit të mirë e të gëzueshëm , që cekëm, në fund mësuam se do të prishej …, pasi Forca do të kushtëzonte me rrëzimin e Gjekës e disa thanë , se pat biseda për të instaluar Loro Ndrekiqin, nga partia në pushtet.
Mendoj se ky formacionin ekzistues HAXHI BETI – FATMIR GJEKA do të mbahet gjatë ndër mend , për rezultatet e emancipimit kombëtarë tonin.
Sipas neve dhe disave- Patriotizmit nuk i ka kaluar koha , se po të ishte kështu, do të kishin çuar dorë moti prej tij : anglezët, amerikanët, gjermanët , francezët etj .?!!!
Pikëpamjet e shprehura në faqen “OPINIONE” nuk përfaqësojnë domosdoshmërisht politikën redaksionale të „Lajmeve nga Ulqini„