Bejte për të thyer mërzinë e Silver Kordiqit për Ulqin
Viti një mijë e shtatëqind e gjashtë
Kalaja ishtë thelbi Ulqinit
Shpijat për rreth me baltë dhe kashtë
bejlerët ngrënin me lugë floririt
E kam pas një stërgjysh zenjin
ka shërby në Oborr të Dauletit
kur ishte kthye në Ulqin
ka ndërtua shtëpi afër detit
Në Ranë fëminia si në përralla
jam rritur, u bëna njëzetë vjeçar
për martesë m‘ kishte ardhur rralla
dasmat kushtonin Napolona me ar
N‘ Kala u rrit vajza e efendi Asllanit
ishte bërë edhe ajo për fejesë
ka dal zëri se me vetulla t‘gajtanit
ja ka marrë djemve mend‘ e kresë
U dërgua shkusi* si ishte adeti
Kapidani i taklloj në derë
e kishin prit si‘ të ishte mreti
piu gotën e ujit e u dau me nerë
U shtri zani si flaka e pyllit
dyzenxhit erdhën me lodra
sase, qemale e zani i fyllit
kishte dal populli në kodra…
Kanë kaluar shumë javë e mu‘j
baballar‘t na kanë feju
për gjithë ditë në Kala pa t‘ru‘j
bukurinë tande du mi shiju
Në Kaceme fluturojnë pulëbardhat
kalldrëm me buqa deri te Porta
më duken si të ishin dardhat
ulen e njiten peshkaxhit me shporta
Rreth Kalasë e në breg të Ranës
sanallat, fllugat dhe korçat lundrojnë
në sabah, edhe me dritë të hanës
tujë pritë dasmën ditët kalojnë
Unë prej teje pres një shenj
me facëlet o me shami
tujë pi kafe me marinar
këtu në Ranë te një xhami
Dita ishtë zgjat par si vjeta
s‘mund të ndalem tujë shkru për ty
bij e çohem, bën se fjeta
ah, medet me të pa me sy
Përgjithë natë qielli me hanë
edhe deti myhle, bunacë
ti në Kala e unë në Ranë
pa më digjet shpirti gacë
Tan napolonat në tartane
nuk shkëlqejnë si sytë e tu
floçkat e detit prej bukurisë tane
dhe zilis, moj, janë hutu
Të shoh në gjumë me flok mëndafshit
t‘ i ëlmojn karajelat
prej mallit të madh më del gjumi
pa ja nis me këndu gjelat
Me fesa të kuq burrat, me xhybleta
gratë me denebrek e bohçe me rrjeta
rrugicave të Kalasë pa vlon jeta
por pa ty duken si të shkreta
Të martën, në xhuma, në Pazar t‘Kalasë
tujë shiku nepër qemere
në uzdajë se pa t‘ shoh e flasë
ku je fsheh mori hyzmere
Në çarshi shtrihet era e byrekut
n‘ Kala tavat me mish e përpeq
Ranacak‘t me fërgesë të levrekut
tanë pa më duken si me qenë meleq
Në Mole të vogël u kastru velania
ka erdh me i barku marinar‘t
flet Pazari se pa martohet Hajlia
me bereqet janë mbush hambar‘t
Haberi arriti në portë t‘Stambollit
se Ulqini ka një vajzë perri
prej hallit, bukuroshet e Anadollit
kanë hekë hilallyk‘t e janë vesh në zi
Ndriçon hana në qiell me yje
sikur feneri në maje të Kalasë
prinçipeshë moj kapanin ndryje
zemra për ty donë me m‘ plasë
Dita e dasmës po na afrohet
konaku jonë është bë si mëhallë
veç si andër kjo idil durohet
unë s‘jam për ty, ma bën hallall
Pra, unë ika në nji epokë tjetër
ka me ardhë nji princ n‘ kal të bardhë
veç desha mi përjetu Kalan e vjetër
nafakë paç n‘jetë, moj mollë e dardhë
Fryn murrani në grykë të Limanit
shihet një dritë në horizont t‘detit
është martu‘ vajza e efendi Asllanit
në Stamboll, për nipin e mretit
Edhe duzhdi i mbretërisë Raguza
ka pas digju për perri të Kalasë
për grabitje ashtë dridh buza
me kusar ja ka pritu shumë belasë
Edhe sot, pas treqind vitesh
tujë shëtit nëpër këta sokaqe
shtrihen erërat japrakësh e pitesh
me hije tënde bash më kënaqe…
Për gjithë ditë më lodhin mendimet
nuk e di se çka ashtë ma mirë
të vij në Kala e të thithi burimet
a me shpirt të zbrazët me qenë i lirë..
Jam ba me më qa në pece të zezë
Më thonë Ulqin, jam shumë i vjetër
më kanë shkel pushtues pa farë
kam merituar një shtet tjetër
në vend lavdisë më kanë vu samar
Unë pa bëhem tre mijë vjeçar
200 vite nuk pash ditë të mirë
kam shiju epokat me arë
a thua, kam me qenë denji herë i lirë
E ndiej veten si të isha Bangladesh
ma i bukur kam qenë në kohë të piratëve
jeni tujë la në mu‘ li e lesh
ma kujdes keni ndaj surratëve
Edhe në kohë të Antikës së Ulqinit
kam qenë thesar i mbarë kulturës
tesh më bluani si kokërr ullinit
më ngjishni si të isha kalldrëm i urës
Unë lus dua tesh ditë e natë
për një njeri të Perëndimit
kam uzdajë ndonjë gjeneratë
që ka me m‘ruajt prej shkatërrimit
Jam kopili i Malit të Zi
Podgorica më thotë: “jam njerka jote”
tesh gjashtëdhjetë vjet s‘ka terezi
edhe pesëqind me fjalë të kote
Edhe katundet në maje të malit
i kanë shnëdru në metropole
mu‘ s‘më zgjidhin prej litarit
bash më dukem si Bijello Pole
Në Tivar si me dal në San Tropez
Budva ia përngjet bash Amerikës
mu më keni ba për faqe të zezë
si dajre të shkymun me maje të thikës
Podgoricë, ti moj tradhtare
më ke rrejt me inxhi hinit
për lulëzim tim s‘ke ba gjë fare
Ulqinakët mordja me kapak floririt
Banor‘t e mi janë si pula pa tru
politikanët i gërgojn për hundi
më duket se s‘mundem ma me duru
ngadalë pa i vjen edhe teatrit fundi
Ju seroj bash për çudi
s‘punon kush gjë për së mbarit
uzdaja më ka mbet veç në Jahudi
se për Ulqinak jam samar gomarit
Ditë e natë veç qani kriza
salltaneti deri në qi‘ll
prej bankave keni marr deviza
për betona e ja për mi‘ll
Unë jam ba me m‘qa në pecë të zezë
ma keni ndërrua edhe identitetin
tanë gjynahet tesh ju bien kresë
s‘pres ma të mira, veç kiametin
Ju Pinjeshin e keni harru
as me qenë se doni me i ikë
mijëra Ulqinak atje janë varru
gjithë këtë dam, të keni pakë frikë
Unë kam me qenë se të jetë botë
ju jeni vetën mysafirët e mi
për stërnipat e juaj edhe Zoti thotë
m‘i lanë bukuritë e ja pluhun e hi
Në degë të holla keni ra
s‘i jepni përgjigje as Zotit as robit
prej Kalasë e deri në Mera
ndërgjegjja ju‘j si katër stinë t‘motit
Vetëdija e ulët si në kohë të gurit
me sy në ballë nuk shihni samarin
horizonti detit si rrethim murit
veç ju mungon të kullotni barin
Kam qenë dikur i bukur si inxhi
trimat e mijë kanë dridh Mediteranin
në themele të veta m‘kanë bë jabanxhi
e ju thani veç terhanin
Mendja e kresë është për me pa
se syni i shterun ju errëson trunin
lakminë as deti s‘mundet mi la
në vend t‘ dijenisë ju napin hunin
Invazion dhelprash nga malet e fushat
pa më shkyejnë si kurva kopilin
tujë ba kërdi, se kanë cof arushat
veç edhe mungon me më fut fitilin
Deri tash veç tujë më shkatërru
me shekuj më është ba dami
këto gjynahe nuk lahen në përru
me i shpërla mundet veç Sunami.