Ishte ky kujtimi më i bukur që gjithmonë do ta rruaj në kujtesën time.Është kjo jeta që më mbërthen e më shtërngon kaq shumë.Dua të bëhem zog e të këndoj këngën më të bukur kushtuar ardhmërisë së ndritur. Do të depërtoj në dyert e zemrës së fundit, do të hap portat dhe të futem drejt e atje, atje ku u ktheva sërisht sot, atje në fakt ku kam qenë gjithmonë. Topi E hedh topin në pullaz Por pullazi prap ma kthen e topi në duar të mia vjen Kështu shko top e eja prap, Mos vono me ardh me vrap. E recitoi... Vazhdo