Me rastin e vendosjes së kryqit në Gurin e Madh në Lima në Ulqin, në natën e 27 e 28 qershorit nga besimtari (-rë) të Kishës Pravosllave Serbe, Lidhja Demokratike, gjegjësisht kryetari i saj Mehmet Bardhi bënë këtë

D e k l a r a t ë

Vendosja e kryqit me madhësi katër metër nga metali në Gurin e Madh në Lima në Ulqin, në natën e 27 e 28 qershorit nga besimtari (-rë) të Kishës Pravosllave Serbe, paraqet provokimin (të drejtpërdrejtë apo të tërthortë) flagërant të radhës që po u bëhën trojeve tona nga ana e Kishës Pravosllave Serbe, besimtarëve dhe pjesëtarëve të saj.
Me anë të këtyre veprimeve brutale po tentohet, tash sa vite, haptas të fusin huti e frikë të vendasit shqiptarë, në një anë dhe të thonë se këto troje janë të tyre … në anën tjetër. Pretendimi i tyre okupues del qart në të gjithë veprimet e tyre, sidomos kur dimë mirë rolin e saj aktiv, madje pararëndës në politikën hegjemoniste të Beogradit.
Në Malin e Zi u riçfash me “ngjarjen – ndodhinë e popullit” me tubimet e shumta e brutale, ku gjithherë akuzoheshin shqiptarët për çdo gjë si pretekst pastaj për t’i sulmuar ata, trojet, trashëgiminë kulturore, arkeologjike, monumentet e vjetra historike e çdo gjë tjetër të tyre (të shqiptarëve).
Për herë të parë, më 1989 erdhën në Ostros te themelet e Kishës së Krajës (monument nga shekulli i 10-të, pra ende pa u nda kishat në atë të Lindjes dhe në atë të Perëndimit -1054. Pra nuk ishte kishë serbe, pasi në Krajë asnjë dëshmi, as aktualiteti as e kaluara, dokumentet historike, arkeologjike etj. nuk tregojnë se ka pasur ndonjëherë banues sllavë, por përkundrazi, ilirë – shqiptarë). Shfaqën një dramë në prani të udhëheqjes më të lartë atëherë të Jugosllvisë. Ishte një rifillim i akteve të dhunuese të Kishës Pravosllave Serbe, të ndihmuar nga pushteti, apo anasjelltas, ndaj shqiptarëve dhe trojeve tona. Pasoi me okupimin e disa monumenteve në ishujt e liqenit të Shkodrës, ardhjes në kishat e Shasit, vendosjes së kryqit në themelet e kishës nga shekulli i 9-të apo dhe më herët në kalanë e Ulqinit, vendosja e kryqit në majen e malit Rumi dhe kulminacionin e arrin me vendosjen e objektit – të kishës nga metali, më 18 qershor 2005, me ndihmën e helikopterrëve të ushtrisë serbo-malazeze po në Rumi. Veprim e objekt që prishi paqën e qetësinë e këtij nënqielli, të këtyre maleve krenare.
Pas të gjitha këtyre parashtrohet pyetja ku janë kompetentët, pse nuk vepruan si organe shtetërore e nuk i parandaluan këto provokime? Pse nuk po i çlirojnë ishujt në liqenin e Shkodrës? Pse nuk po e heqin grumbullin e metalit nga maja e malit Rumi, ku kranjanët përherë dolën në maje ngjitën nga një gurë, për ta bërë majen më të lartë? Mos vallë edhe përbërja udhëheqëse, por jo vetëm udhëheqëse, e organeve policore, hetuese e gjyqësore, ku nuk ka shqiptarë, apo ka vetëm simbolikisht, është që të jenntë në shërbim të tyre, është njëra nga pyetjet që po bëhet këto ditë , jo vetëm nga polítika, por edhe nga vetë qytetarët? Mos po i trimëron që të bëjnë kësi veprimesh që kërcënojë etj. etj.
Duke mos lënë anash ngjarjet e deritashme, kërkojmë që organet kompetente shtetërore të veprojnë, të parandalojnë veprimet e tilla, t’i menjanojnë objektet që i vunë ku nuk e kanë vendin as funksionin real. Ndërsa nga Kisha Pravosllave Sebe kërkojmë që të ushtrojë funksionin e saj shpirtëror në vendet dhe objektet e saja, të ndalojë provokimet e tilla, të ushtrojë këtë virtyt edhe të besimtarët e saj që mos të provokojnë qytetarët e besimeve të tjera me anë të vendosjes së simboleve te tyre fetare aty ku nuk është vendi dhe aty ku kurrë nuk kishte në këto troje. Këtë duhet ta bëjë për të respektuar realitetin, të kaluarën, të sotmën që duhet të jetë në shërbim të paqës e të mirëbesimit të ndërsjellë.
Burimi / malesia.org