Ne tako davno, šesdesetih godina počeli su dolaziti prvi stranci kod nas u Ulcinju..Ovo je završna scena na našem pristaništu. Dok je brod
čekao da isplovi narod je posmatrao i uživao u tom satu, koliko je brod ostajao u Ulcinju, a on je dolazio čak i iz Rijeke, pun gostiju. Bili su to uglavnom stranaci njemačkog govornog područja, koje je čekao smještaj u hotelima “Galeb” i “Jadran”. Mi mlađi i pored upozorenja milicionera da se skalanjamo sa ivise pristaništa kako se ne bi penjali na brod, poneko od nas je ipak uspijevao da uđe i skače sa prove, kada bi se brod počeo udaljavati od pristaništa. Neko na noge , oni hrabriji na glavu i tako se ta scena dan za danom uvijek ponavljala. Naravno, cilj je bio da se napravimo što važnijim pred masom koja je to posmatrala sa pristaništa i sa zidina Starog grada. Bila su to divna vremena početka, onog zlatnog vremena našeg turizma.. Tako je i počeo turizam kod nas, tako smo i počeli da učimo Njemački. Počeli smo da učimo turizam, da budemo ljubazni i gostoljubivi..i zato danas ja , a i mnogi drugi govore sa nostalgijom o tom vremenu. Ulcinj je u to vrijeme pa sve do devedesetih godina prošlog vijeka, izrastao u pravu turističku destinaciju, koja je bila poznata i bila prezentirana na svim katalozima, kod svih i danas, poznatih turističkih agencija i velikih tour oreratora …
Danas je ovdje u Ulcinju, pravi turizam uništen. Dozvoljen je razvoj masovnog “turizama”, izgradnjom hiljade i hiljade jeftinih kreveta bez ikakve kontrole, uglavnom zahvaljujući politici Države i nesposobnosti lokalne uprave da se odupre tome..Turistička organizacija oformljena i sastavljena od ljudi koji se najmanje i razumiju u turizam, ali koji su nažalost, članovi pobjedničkih partija na lokalnim izborima, samo daju dodatni doprinos ovakvom padu…Nacionalna turistička organizacija u kojoj i nema nikog iz Ulcinja i u čijem se vazalnom odnosu i nalazi ova naša, uglavnom i nastoji da preko raznih”tendera” i rasproda sve što se nalazi ovdje kod nas u Ulcinu…Ada, Velika plaža i Valdanos su davno na rasprodaji..pardon, Valdanos je već prodat, sa 19.000 korijena, nepravedno uzetih hiljadugodišnjih stabala maslina, koji su naši preci teškom mukom zasadili..Zamislite te” tenderske komisije” i ljude koji su u njima i koji se se bogate, rasprodavajući našu mukom stečenu imovinu..zamislite ovakvu” pravdu” i ovakav “crni humor” i ovakav odnos prema nama i našem gradu…

Ali udaljio sam se od teme…neznam, gledajući ovu staru fotografiju, priželjkujem ponekad ona stara vremena onog našeg”socijalizma”..bilo je nekoljiko polupismenih koji su vladali, možda su imali neke privilegije, ali se nijesu bogatili, kao ovi danas, bilo ih je strah..i zato se mi rado sjećamo tih starih vremena, poneko od nas je nostalgičar i ja priznajem da sam jedan od njih…

Ismet Karamanaga Facebook