Poslednji podaci državnog zavoda za statistiku – Monstata pokazali su da Ulcinjani primaju najmanje plate u zemlji. Prosječna oktobarska zarada u ovoj opštini iznosila je 358 eura, što je za deset odsto manje nego mjesec ranije. Prosječna plata na nivou Crne Gore u oktobru bila je 475 eura, pa je Ulcinj jedina opština u Crnoj Gori gdje su prosječne zarade manje od 400 eura. Poređenja radi, zarada zaposlenih u Podgorici je veća za 150 eura dok Tivćani primaju čak 240 eura više. Situacija u najjužnijoj opštini bila bi i gora da nije zaposlenih u državnim institucijama, koji sa koliko-toliko redovnim primanjima na nivou prosječne zarade u državi , „vade” ionako loš prosjek. Situacija je alarmantana kada je riječ o zaradama u privredi, organima lokalne samouprave, posebno javnih preduzeća koje su u poslednje dvije godine umanjene i neredovno se isplaćuju. Za veliki broj radnika plata je postala misaona imenica. Zbog teške finansijske situacije u opštinskoj kasi i višemilionskih dugova u lokalnoj upravi plate su smanjene u dva navrata. Prvi put su primanja umanjena za 10, a drugi put za pet odsto. Razmišlja se i o dodatnom smanjenju zbog velike administracije, a predviđa se i socijalni program za višak radnika. Sindikalni povjerenik SSS CG za Ulcinj Šefki Keko Ljamović kaže da su Ulcinjani, osim po tome što imaju najmanje plate u državi, rekorderi i po kašnjenju zarada.
– Ionako niske plate se ne primaju redovno nekoliko godina unazad. Spisak preduzeća čiji zaposleni mjesecima ne dobijaju zarade je veliki. To su radnici: pekare „Jastreb”, preduzeća ULTEP, hotela „Otrant” i Solane. Osim toga, njima nije povezan radni staž i po nekoliko godina. Takođe, ništa bolja situacija nije ni u lokalnim javnim preduzećima: Centru za kulturu, RTV Ulcinj, JP za uzgoj divljači, JP Vodovod… Zaposlenima u lokalanoj upravi duguju se dvije plate, a u javnim preduzećima čak i do deset zarada. U saznanju sam da će nezadovoljni radnici organizovati proteste jer su dovedeni na ivicu egzistencije – tvrdi Ljamović.
Sindikalni povjerenik USSCG za Ulcinj Aslan Zeneli za tešku situaciju radnika optužuje aktuelnu vlast.
– Mi smo osamdesetih i devedestih godina bili srednje razvijena opština u Crnoj Gori sa preko pet hiljada zaposlenih. Danas smo nasiromašnija opština, bar što se plata tiče i to najbolje pokazuje kakav je odnos aktuelne državne vlasti prema Ulcinju i Ulcinjanima. Ekonomski smo uništeni, stečajevi se uvode jedan za drugim, radnici su na ulici, a omladina bez perspektive. Kada se sve to uzme u obzir, nije ni čudo što imamo najniže plate. Svi ekonomski subjekti propali su tokom vladavine sadašnjeg režima. Pod vođstvom njihovih partijskih vojnika, kao direktora i članova upravnih odbora, urušeni su i prodati u bescjenje. I što je u svemu najgore – ne nazire se kraj propadanju niti se vidi svjetlo u tunelu u kome smo evo dvije decenije – kaže Zeneli.
Političari obećavaju posao, ali ne i plate. U Ulcinju se gotovo ustalilo pravilo da je svaka nova struktura vlasti zapošljavala svoje ljude, bez obzira na kvalifikaciju i stvarnu potrebu, pa ima pojedinih opštinskih službi gdje je toliko zaposlenih da nema ni dovoljno stolica da sjede. Političari obećavaju posao, ali ne i redovne plate, jer je novca u opštinskom budžetu nedovoljno. Iako nema zvaničnih podataka o broju zaposlenih u lokalnoj administraciji i javnim preduzećima, u poslednje vrijeme opozicione partije u SO Ulcinj upozoravaju da je taj broj prešao 500. Opozicija tvrdi da je tako glomazna administracija opterećenje i za mnogo bogatije opštine od Ulcinja.
M.K.

U Solani najteže stanje
Jedan od najdrastičnijih primjera teškog materijalnog položaja radnika u Ulcinju je Solana, preduzeće u klasičnom stečaju. U Sindikatu Solane navode podatak da su dugovanja prema zaposlenima u prosjeku po 10 hiljada eura.
– Zaposlenima sa višom i visokom stručnom spremom čak i znatno više. Toliko se duguje običnom radniku i to do momenta ulaska u klasični stečaj. Nakon toga svi zaposleni su sticajem okolnosti potpisali ugovore na određeno vrijeme, ali plate su i dalje neredovne. Trenutno nam se duguje sedam zarada i mjesecima nijesmo ništa primili. Jedini novac koji smo dobili su dnevnice za berbu soli. Radnici imaju od 250 do 350 eura, a rukovodioci i šefovi od 500, pa naviše. Problem je, međutim, što ih rijetko dobijamo, a i kada budu često se kao dio plate dobije vredonosni papir sa kojim možemo da trgujemo u nekoj radnji – objašnjava predsjednik Sindikata Solane Marko Miranović.
On podsjeća da je u srećnim vremenima preduzeće zapošljavalo nekoliko stotina radnika te da su oni imali redovne plate, tople obroke, zimnice i regrese, a nerijetko su dijeljeni i viškovi.

Izvor: DAN