Një sugjerim për debatin e brendshëm-islamik. Në ditët e fundit, propagandat të publikuara kundër muslimanëve janë të frikshme. Është koha që ne muslimanët këtë problem të trajtojmë më kritik sa më parë!

Racistët të skenës ultra të djathtë e kanë ditur gjithmonë këtë. Muslimanët janë të trashë/mbrapametur dhe pengesë në prozesin e zhvilimit dhe intergrimit me perëndimin, për këtë takojnë “transferuar” në atdheun e tyre „arabin“.
Me ndodhje të montumuna nga anmiqt e Islamit ata mundohen me ja përshkru Islamit pamundesin për rregulimin e problemeve shoqerorë dhe mundohen ne çdo menyr me ja qit faqën e zes dhe me shpreh pamundesinë e muslimanëve/besimtarëve për t’u integruar me gjithë të tjerët i mungon kultura për të avancuar çështjen kombëtare gjatë procesit të zhvillimit dhe përparimit. Shfrytezojne rastin me ja hedh BI një pikë benzinë dhe “e pat puna”.
Të majtas, por me të drejtë theksojnë se mungesa së dijenisë në mesin e muslimanëve ishte më shumë në lidhje me statusin e tyre social. Organizatat muslimane thjeshte vënë në dukje se kjo nuk është e vertet.

Myslimanët duhen me vendosmëri ta refuzojnë mendimet të çmendura racore se djathtës njaq na ndihmojn dhe deklaratat e të majtësa, se mbeten fakti se muslimanët për ta janë nji midis më pak të shkolluar të Republikës dhe pengës në intergrim të evropes. Për këto perendimi është non plus ultra i kultures dhe perparimit. Argumenti për mungesën e kulturës së prindërve pas brezit të tretë në komunizëm mund të merren sërish në pyetje!

Por çfarë janë arsyet? Do të shpërthej strukturën së një artikullës të shkurt për të analizuar të gjitha arsyet në detaje, përatsy kjo qasje diskutimit po kufizohet në aspektet që janë direkt ose indirekt me Islamin. Lexuesi nuk duhet të pret nga ky artikul asnjë përgjigje, por ajo duhet të ngrenë pyetje për një dialog të brendshëm-islamik.

Islami në vetvete – gjithë muslimanët janë dakord – nuk mund të fajësohet për mjerimet, ajo është feja që ka prodhuar shpalljën e parë “Lexo” dhe në të cilën janë dijenija dhe shkenca, vlerat më të larta. Bojë/mereqepi e një studiues është krahasuar me gjakun e martirit/shehidit. Po çka është me muslimanët? Po në lidhje me muslimanët në vendin tonë? Sigurisht ne mund përsëri të kerkojmë arsyetim në kuptimin që ne themi se nuk ka “ato musliman”. Megjithatë, ne jemi një komunitet me vellëzer besimtarë dhe motrat besimtarë, për të cilat ne mbajmë një pjesë të përgjegjësisë.

Si është arsimi ndër ne musliman?
Si një indikator/tregues të problemit të arsimit në vendin tonë është shkalla lexues së gazetave ditore të ndryshëm, shikimi i kinemas se perëndimit e tjer… Por si është ndër ne? Cilat gazeta ne lexojmë, cilet programë ne shikojmë? Dhe si është me leximin e librave? Sa shumë libra lexojnë muslimanët, dhe kush i inkurajon që të lexojnë libra dhe të mendojnë për ta? Hebrenjtë dhe të krishterët kanë shkollat e tyre private, të cilat çojnë në gradë më të lartë akademik. Sa shumë shkolla private mund dhe duan ti financojnë muslimanët? A korrespondon në realitetin tonë në lidhje me fenë, nderimin për të cilën Islami i jep arsimit?

Leximi ka të bëjë me njohjen e gjuhëve:
Sa shumë gjuhë flasin muslimanët? A flasin ma të paktën një gjuhë? Cila gjuhë flitet në xhamia? A është e përshtatshëm syunetit së Pejgamberit për të folur në xhami një gjuhë arabe cilën shumica e shoqërisë në vendin tonë se kupton? Dhe se sa të rinj i arrijmë, kur ne japim mesim në “gjuhën e arabe”? Sa prej shkencëtarëve tanë janë në gjendje të flasin shqip ne gjuh te populit? Dhe çfarë ata e dinë për vendin, problemet e rinisë? A është syneti (shembull) i Pejgamberit, se kryetarët e xhamijavë, të jetojnë të ndarë nga shoqëria? Sa shpesh ata diskutojnë me të rinj, çfarë do të jetë një grup i pyetjeve mëtejshëm!

Po si duket gjendja me kulturën e debatit midis myslimanëve? çka diskutohet në xhami? Edhe vet Pejgamberi i ka inkurajuar shokët e tij për të diskutuar me njëri-tjetrin? Sa kryetar së xhamijave janë të gatshëm të debatojnë në mënyrë të lirë dhe e lejojn një pamje të kundërt te interpretimit? Sa janë tolerant për një mendim të ndryshëm? Si është kultura e debatit në familje? Si duket me strukturat patriarhe shpesh të vërejtuar, a ishte kjo ideja e Islamit? A kemi ne prindër, edukator në përgjegjësinë e tyre të lartë për familjen, të gjithë anëtarët e familjes të vetë ti edukojnë përgjegjësinë në mënyrë të pavarur -dhe lirin e shpirtit? Tërë kompleksi në realitetin e tij të tashëm mund të kenë nevojë për prove dhe bonvaki të anasjellët në krye!

Dhe sa libra lexojnë grat muslimane, kur ata duhet njëkohësisht ti rrisin pesë fëmijë? Në çfarë mase janë muslimanë të shkolluar dhe dijn metodat kontraceptive? Gjithsesi, si duket me temen e seksualitetit dhe njohuritë e tij? A nuk ishin një herë muslimanët në botë ma te shkolluar në qoftë se i studijojmë traditat/historin? Kush i përgjigjet pytjeve të sotit, për frikën, idetë dhe idetë e gabuara e të rinjve muslimanë? Dhe kush ja mundeson çifteve të martuara përmbushjen e një jetës seksuale me informata të mjaftueshme që të shkojnë përtej “teknikes” dhe ndihmon për zgjidhjen e problemeve? Dhe a ja ofrojmë mundësin të rinjvë, për të gjetur partnerin e duhur?

Arsimi gjithashtu ka të bëjë me kohën e lirë? Çfarë është formësimi/krijimi i kohës së lirë i muslimanëve. A i ofron trupi dhe mendja më afër Perëndisë? Si është ajo në klubet e futbollit? A shijojnë muslimanët në shoqatat e tyre me drejtësi? Dhe çfarë aktivitete të tjera rekreative ne ofrojmë të cilat janë tërheqëse për të rinjtë? Si është me muzikë? Sa këngë islame ka në një gjuhë të kuptueshme për të rinjtë dhe i ofron ato me vlerat islame? Po në lidhje me lojra? Çfarë lojra arsimore prindërit luajnë me fëmijët e tyre? Ose në të gjith, çvar aktivitetesh kryejnë përbashkët?

Arsimimi përfshin dëshmit të arsyeshme, të paktën ne të përpiqemi dhe te mundohemi ti mesojmë. Si është situata me pirjen e duhanit në mesin e muslimanëve? A është përqindja me e ulëta e duhanpirësve në popullatën e përgjithshme? Dhe çfarë duket ne lidhje me respektin për ligjin – që të paktën duhet me pas dijë për ta, para të përmbahemi atyre? Dhe çfarë duket për shembull me ushqim hallall, si parashikon Islami përmbajtjen e së cilës ne duhet të dimë, dhe ne lejohet. Pra, një jetë e vetëdijshëm në sektorin e ushqimit? Sa është konsumimi i Koka-Koles, një pije që reklamon, se nuk i dihet sekreti i prodhimit? Sa konsumohet kjo pije edhe në xhamija?

Arsimi është më mire i mundshëm brenda një komuniteti të madh koheziv. Sa bashkëpunojnë xhamit fqinjë me njëri-tjetrin? Sa shpesh ata bëjnë ngjarje te përbashkëta? Sa shpesh ata së bashku vendosin për diçka, edhe nëse ata flasin të njëjtën gjuhë?

Arsimi do të thotë përpjekje (xhihad). Sa jemi të gjithë të gatshëm për përpjekje të tilla, më shumë se pjesa tjetër e shoqërisë, të punojmë ditën dhe natën në fusha të ndryshme e të vështira të ushtrojmë dhe kemi gëzim në ato përpjekjet?

Le të pranojmë, erë e keqe e mbeturinave nga 1400 vjet sundim i Omajideve, Abbasidave, Osmanët, Safavids, dhe shumë dinastitë të tjera ende është në këpucët tona që ne kemi harruar për të ndryshuar këpucët, dhe të lirohemi prej saj. Ne, muslimanët jena ata që e kanë përdhunuar Islamin, e jo kundërshtarët tanë. Ata e kanë shfrytëzuar këtë situatë për qëllimet e tyre!

Ideali islam është një musliman apo muslimane, e cila ose i cili (tër jetën) e zhvillon në përpjekjet të arsimit të lartë, është për njerëzit më i dashur në shoqërinë e tij, dhe pavarësisht nga çdo veprim armiqësor të favorshme kundër ti për të mirën e njerëzve vepron. Dhe në shërbim të njerëzimit, ai e njeh adhurimin e mrekullueshëm, e cila atë/at e mbush me gëzim të madh. Ai nuk pret asgjë nga njerëzit, por krenohet në hirin e Zotit. Ai është mirënjohës për çdo njohuri e dobishme që ati është dhuruar dhe aj ka deshirë kët të shumëfishon dhe të jap më tej. Njerëzit të cilët e njohin atë/at personalisht i vlerësojnë ata dhe nuk duan heqin dorë nga afërsia e tyre. Angazhimin e tij në familje, lagje, për vetë shoqërin është e respektuar dhe nga kundërshtarët e tij, ata e njohin se edhe ata mund të përfitojnë prej tij në rrugën për të vërtetën. Një përshkrim më të gjera të idealit do të jetë përtej fushës dhe mund ti mbush librat.

Po, ka, ka njerëz të tillë në të gjitha fetë dhe në të gjitha sferat e jetës, edhe në qoftë se ato janë më pak midis të super pasurve/zenjinave! Ato ekzistojnë edhe në mesin e muslimanëve në vendet tona: vëllezërit dhe motrat, të cilët sepaktën mundohën për këtë ideal, dhe bëjnë përpjekje dhe kane kënaqësi në ket. Megjithatë, besoj se besimtarët, motrat dhe vëllezërt këtë artikull nuk do të me marin për keq, sepse ata i dinë shumë mirë deficitet pak përmendur dhe shumë te papërmendur.

Ky artikull ka për qëllim të stimulojë një diskutim në lidhje me këtë, në mënyrë që së bashku ne të dalim nga kjo rrëmujë Inshaallah. Ne duhet përveç nevojën urgjente për zhvillimin dhe spastrimit se vetës – – të pyesim se si ne mund të arrijmë të gjitha, ose më mirë, mund ti arijm ato cilet nuk lexojnë, nuk vizitojnë xhamit, nuk diskutojn, nuk mësojnë, nuk punojnë, nuk përpiqën, dhe në fund të fundit në çdo shoqëri mund të shkaktojnë dëm, dhe ata paraqesin barrë për shoqërinë.

Për t’iu përgjigjur pyetjes fillestare: muslimanët nuk janë sigurisht më të trashë apo të mbrapmetur se pjesa tjetër e shoqërisë, por ata me siguri janë më larg nga idealet e tyre se shumica e shoqërisë!

Shaban BURRI