Ajo kohë para tërmetit që lëkundi dheun – terr-mbetit-zerzeles katastofale mbase do mbetet në rrëfimin tonë. Ajo kohë shkoi në harresë, por kujtesa ka rregulla të tjera. Mahallat në RAMAZAN ishin përplot fëmijë. Kalamajtë po si kalamaj. Ne loznim futboll me top prej leckash. Gjunjët i kishim të zes nga lëndimet. Çastet më rrëqethëse ishin kur vinte koha e fillimit të ngrënies pas agjërimit nga mëngjesi gjer në ngrysje. Atëherë ne fëmijët bërtitnim. “Shprishni, shprishni! Erdhi koha e shprishjes... Vazhdo

“Tym kah SHASI” Kur Flamuri, si djalosh i ri 10 vjeçar, u detyrua të shkojë tek daja i tij, në katundin e nanës Zyhra, në Shasin antik, tashmë qytet i vdekur (qytet i mesjetës hershme, ndërtuar në stilin gotik, që siç e tregon edhe kronikani i njohur latin Marin Bici, i cili thotë se ai vend më 1610, vjeti i Zottit, Anno Domini, kishte kisha aq sa edhe viti ka ditë, pra aty kishte plot 365 ditë e kisha bashkë “në k’te vend të bekuem”!). Kaq të mrekullueshme dhe të begatshëm, ashtu “alla shqiptaresque stil’’... Vazhdo

Po nga nanëmadhja e kishim porosi që nga droja ndaj Zotit disa nikla të holla t’i çonim në tyrben e shenjtorëve në ranë, që quhej “Tyrbja e Fanëve”, dy vëllezër të varrosur aty buzë plazhit të vogël. Aty gjithnjë ndizen qirinj dhe ndërrohen havljijat-peshqirët e temista-pastërta dhe kjo pamje neve na ngjallte një respekt të jashtëzakontë. U munduan njerëzit e çartur të qytetit ta zhduknin tyrben e Fanëve, por ata zhdukën veten. Të gjitha festat respektoheshin në Ulqinin tonë, sidomos ajo e Shin... Vazhdo